Naar de detectiveroman van John Wainwright en verslaggeving over recente zedenmisdrijven.
Drie meisjes van 12 en 13 jaar zijn verkracht en gewurgd. De schatrijke advocaat Robbert Hemelrijk heeft de derde moord aangegeven. Op oudejaarsavond laat Inspecteur Ton Luke hem opnieuw naar het bureau komen, omdat “een paar onduidelijkheden” in Hemelrijks verklaring hem dwars zitten. Al snel wordt duidelijk dat hij, en hoofdagent Henny van Meesch, Hemelrijk zelf als de belangrijkste verdachte zien.  In een bloedstollende nacht komen we veel te weten over Hemelrijk, over zijn vrouw Claire, en over de drie slachtoffers. Maar zullen we tegen de ochtend ook een helderder oordeel hebben? 

Brainwash van John Wainwright (1979) is een detectiveroman die geheel bestaat uit een politieverhoor en monologues interieurs van de verschillende personages.  De roman werd twee keer verfilmd, als Garde à Vue (Frankrijk, 1981) en Under Suspicion (USA, 2000).

Claire, Luke

CLAIRE
Bent u de chef hier?

LUKE
Dat schijnt zo.

CLAIRE
In dat geval eis ik….

LUKE
Nee, mevrouw. U kunt mij iets vragen, mij een voorstel doen, u mag zelfs bezwaar maken, dat  vervolgens wordt meegenomen.  Maar uw man is in voorlopige hechtenis en u bent niet zijn advocaat. U hebt dus niets te eisen. Het spijt me dat ik zo’n botte indruk maak.

CLAIRE
Ik wil mijn man graag zien.

LUKE
Maar jammer genoeg  wil hij u niet zien.

CLAIRE
Dat is belachelijk.

LUKE
Vast en zeker, maar ook zijn goed recht.

CLAIRE
Staat hij onder arrest?

LUKE
Ja.

CLAIRE
Wat is de aanklacht?

LUKE
Ik ben waarschijnlijk niet verplicht u dat te zeggen. Maar ik denk dat u het heel goed weet.

CLAIRE
Hij is een moordenaar.

Pauze. Misschien steken ze een sigaret op.

LUKE
Ik heb met uw man gepraat, mevrouw Hemelrijk. Over veel zaken. Over de moorden natuurlijk. Maar ook over andere zaken.

CLAIRE
Hij zal u niet veel verteld hebben. Hij is erg introvert.

LUKE
Mevrouw Hemelrijk. Ik mag u niet te vragen te getuigen tegen uw man….

CLAIRE
Dus  u gaat me een paar vragen stellen.

LUKE
Als u dat goed vindt.

CLAIRE
Kom maar op.

LUKE
U noemde uw man een moordenaar.

CLAIRE
Hij zit in de kamer hiernaast .

LUKE
Hij kan ons niet horen. Waarom noemt u hem een moordenaar?

CLAIRE
Intuïtie. Niet iets wat de politie erg serieus zal nemen, denk ik.

LUKE
Iets waar de politie vaak zelf op vaart.

CLAIRE
Echt?

LUKE
Wij noemen het: bloed ruiken. En bij Hemelrijk ruik ik bloed.

CLAIRE
U denkt dat hij een moordenaar is?

LUKE
Ja.

CLAIRE
Een kindermoordenaar?

LUKE
Ja.

CLAIRE
En een kinderverkrachter?

LUKE
Ja. Drie keer.


CLAIRE
Ja, al die dingen, drie keer… en nog veel, veel meer.

LUKE
Veel meer?

CLAIRE
Robbert is een voyeur. Gaat elke avond een eind hardlopen. Als het gaat schemeren. Gebruikt zijn conditie en de hond van de buurvrouw als een excuus. En als u hem vraagt waarom hij een behoorlijk geavanceerd fototoestel meeneemt bij het hardlopen dan zal hij zeggen dat dat zijn hobby is, fotografie. Hij weet er ook meer van dan de meeste mensen. Maar het is vooral een excuus om het bos in te gaan. Hij kent alle afspreekplekken. Begluurt paartjes. Fotografeert ze stiekem.  Hij is een gluurder. Al jaren. U vindt dat misschien zielig. Dat zeggen ze meestal. Ik vind het vernederend. Walgelijk. Obsceen.

LUKE
U spreekt erover alsof u het weet. Alsof het meer is dan een verdenking.

CLAIRE
Ik ben hem twee keer gevolgd en heb hem bezig gezien. Een keer, ongeveer twee jaar geleden, kwam hij thuis met een bloedneus en blauwe plekken. Zei dat hij gestruikeld was over een stuk hout.

LUKE
En toch, hoewel ik geloof wat u zegt, van voyeurisme naar moord is een grote stap.

CLAIRE
Van voyeurisme naar de verkrachting van twaalfjarige meisjes. Dat is de stap, volgens mij. Niet zo’n grote stap, hoor. Na de verkrachting moet de moord noodzakelijk volgen. Zijn goede naam….