Korte inhoud “Plannen met Clair”.

Langer dan een paar jaar op dezelfde plek wonen is zwemmen op het droge, dus MIKE (30) en LIZ (zijn vrouw) bieden hun huis weer te koop aan. CLAIR (25) moet zorgen voor een brandschone transactie. Er wordt al zo gesjoemeld in die huizen-business.

De Harraps uit Shropshire doen een serieus bod. Clair dringt er bij Mike en Liz op aan toch nog even te wachten. Er is die vierde kamer. En die wijnstok in de tuin. Als zo’n bod zich binnen 48 uur aandient, zit er waarschijnlijk meer in. Mike denkt dat de vraagprijs te laag is geweest. En Shropshire?

JAMES (50) dient zich aan. De handel in prenten heeft hem geen windeieren gelegd. Hij is in staat een hogere prijs te betalen. En, wat nog interessanter is: CASH.

De onderhandelingen starten. Clair krijgt een sleutel. Ze maakt een afspraak met James voor bezichtiging. Hij is erg gecharmeerd.

Hoewel James niet geïnteresseerd is in de tuin, hoewel hij consequent weigert zijn gezin in deze koop te betrekken en hoewel hij een nogal agressieve manier van onderhandelen bezit, maakt hij op Mike en Liz de indruk een serieuze koper te zijn.

Op aandringen van James laten de verkopers een mannetje komen om een vochtige grondbalk te vernieuwen. Niet alleen die ene balk blijkt verrot.

Een nieuw bezoek aan het huis. Mike en Liz zijn afwezig. James nodigt Clair uit om met hem mee te gaan lunchen. Clair heeft boterhammen mee. Met ei.
James zou nu die tuin wel eens willen zien.

    --------------

Mike en Liz zijn in alle staten van paniek. Iemand moet toch een telefoonnummer hebben van die man, of een adres of zo. Wat moeten ze geloven? Dat hij haar bij de keel heeft gegrepen en meegesleept, zijn auto in? Op klaarlichte dag, wat was het, lunchtijd?

James in Clairs flat. Hij draagt witte handschoenen. Hij zit ontspannen op de rand van het onopgemaakte bed en doorzoekt de inhoud van Clairs handtas.

    ----------------

Het leven gaat door. Per definitie. Mike en Liz zijn het makelaarskantoor erg dankbaar. De Baldwins waren weg van de wijnstok. Maar dan nog, hoe je een prijs in zo korte tijd zo op kunt drijven. En, wat nog het verbazingwekkendste is: CASH.

Een kamer in het huis van de verkopers. Ochtend. CLAIR staat bij het raam, rug zaal. MIKE
staat aan de andere kant van de kamer, kijkt naar haar. Ze voelt zijn blik en draait zich om.
Glimlach bij beiden.


MIKE : En dat was voor?

CLAIR : Eén zeventig.

MIKE : Eén zeventig, wanneer?

CLAIR : Een maand of zo geleden. Natuurlijk krijgen mensen soms hele mooie bedragen voor dit soort ouder goed. En de straat deugt.

MIKE : Natuurlijk zaten er al die huurders.

CLAIR : Ja, maar dat is aan het veranderen.

MIKE : Dat is trouwens behoorlijk onsmakelijk, wat er met die huurders gebeurt.
  ,
  Je weet dat wij hier vier slaapkamers hebben.

CLAIR : Ja u hebt een-

MIKE : Precies, want de meeste van deze huizen hebben er maar drie. Nummer vijf heeft er maar drie.

CLAIR : Er zit geen raam in, geloof ik?

MIKE : Er zit geen raam in als zodanig, maar het is ruim. Zo hebben we er nu ons Italiaanse meisje geïnstalleerd. Ze houdt van de sfeer. Ik bedoel de sfeer hier. In Engeland. Ze komt uit Napels.

CLAIR : Maar niet van de kamer.

MIKE : Sorry?
  ,
  Nee, ze is erg ingenomen met de kamer. Het is voor het eerst dat ze een eigen kamer heeft.

CLAIR : Honderdnegentig.

MIKE : Dat konden we eerst eens proberen. Of niet?

CLAIR : Het is kiele kiele.

MIKE : (lachje) Dat weet ik.

CLAIR : Maar natuurlijk, mensen flikken het.

MIKE : Dat weet ik. Dat is het nou juist. Er zijn -helaas- mensen die het flikken, zoals jij zegt. En dus, nou ja, je begrijpt ons dilemma. Ik bedoel ik weet dat de hele boel bedenkelijk is.

CLAIR : Nou…

MIKE : Maar kijk wat ik bedoel is, is stel dat we dat ervoor kunnen krijgen, die prijs, want eigenlijk denk ik dat dat een heel realistische prijs is, maar stel dat we dat daadwerkelijk kunnen krijgen, nou ja het is duidelijk dat wij ons in dezen fatsoenlijk willen gedragen, als je begrijpt wat ik bedoel.

CLAIR : Sorry?