Katharina Katharina wordt op een dag zo stampend kwaad over alle onrechtvaardigheid in haar leven dat ze door de vloer heen zakt en in een levend Ganzenbord belandt. Daar ontmoet ze de merkwaardigste figuren en zigzagt ze door haar eigen leven. Een fantasierijk droomcomplot, waarin niemand in een vakje past en iedereen wil winnen.

De negen-jarige Katharina Katharina ligt voortdurend over van alles en nog wat met haar vader overhoop. Hij staat er alleen voor want zijn vrouw is er vandoor gegaan met een Italiaan. Op een dag begint Katharina Katharina uit frustratie zo hard te stampvoeten dat ze door de vloer heen zakt en in een levensgroot ganzenbordspel belandt. Daar ontmoet ze Moeder de Gans die met haar hond Hendrik al jarenlang in het Ganzenbord vertoeft. Ze wordt geplaagd door reumatiek en maakt zich maar over één ding zorgen: dat ze op het vakje van de Dood komt. Ze cirkelt er voortdurend omheen. Katharina Katharina maakt zich over iets heel anders zorgen: ze wil winnen en wel zo snel mogelijk. Als ze na veel gedoe eindelijk de juiste dobbelstenen heeft bemachtigd kan ze beginnen met gooien. Ze gooit 8 en tot haar verbazing belandt ze in een ruzie van haar ouders. Met haar dobbelstenen gooit ze zich iedere keer een stukje verder door het Ganzenbord dat hier en daar verdacht veel op haar eigen leven lijkt. Ze leert haar wensen, verlangens en angsten kennen en ze ontmoet de merkwaardigste figuren: de juf, de gek met de gouden tanden, de prins op het witte paard en een heleboel valsspelers. Als Katharina Katharina aan het eind van het spel nog steeds loopt te zeuren over alle onrechtvaardigeheid in haar leven, daagt Moeder de Gans haar uit eindelijk eens te winnen, als ze durft. Katharina Katharina komt eindelijk op vakje 63 het Paradijs, alleen gaat ze niet zoals ze had gehoopt met vader en moeder net als vroeger gezellig samen een stukje fietsen, maar ze wordt gewoon in haar eigen bed wakker en ze is zowaar blij haar vader weer te zien.

HET GROTE OVERZICHT DER SPELERS
(IN VOLGORDE VAN OPKOMST)
Katharina Katharina
vader
Moeder de Gans
Hendrik
Koor
God
koerier
moeder
ambtenaar
de rij (zo lang mogelijk)
een jonge Italiaanse god
vrouwen die van wanten weten
speaker
man met startpistool
de juf
de gek met de gouden tanden
de prins op het witte paard
drie (of meer) vriendinnen
drie dochters (Katja, Rina, Ina)
de enge wezens in het bos
het meisje Links
het meisje Rechts
Madame Douze
Edje T.
het kantoorpersoneel
en veel, heel veel ganzen…
Het stuk is oorspronkelijk geschreven voor een cast van acht spelers
(6 vrouwen, 2 mannen)

Katharina:Papa, zullen we een potje ganzenborden?
vader:Nu even niet kindje, ik ben een beetje moe.
Katharina: Waarvan dan?
vader:Ik heb de hele dag gewerkt.
Katharina: Ik wil een jurk.
vader:Die krijg je niet.
Je hebt al een jurk.
Katharina: Ik wil een andere jurk.
Een mooie oranje met “girlpower” voorop
in gouden letters.
Die heb ik gezien die jurk
en die wil ik hebben.
vader:Je krijgt hem niet en daarmee uit.
En laat me nu met rust want ik ben een beetje moe.
Katharina: Een beetje moe!
Weet je wie er hier een beetje moe is?
Ik.
Ik ben zo langzamerhand een beetje ontzettend dood verschrikkelijk moe van alles.
Als ik een nieuwe jurk wil dan krijg ik die niet.
Als ik naar school fiets heb ik tegenwind.
En als ik naar huis fiets heb ik weer tegenwind.
En ik woon in een stom rothuis op een stomme rotdijk.
En mijn moeder is er vandoor met een stomme rot Italiaan.

vader:Niet weer beginnen Katharina.
Katharina: En niemand wil vriendinnen met me worden,
omdat jij verliefd bent op de juf.
vader:Wie zegt dat?
Katharina: En er wil nooit nooit nooit eens iemand met me ganzenborden.

Katharina Katharina slaat haar vader met het ganzenbord op zijn hoofd.

vader:Tut tut tut tut tut.
Ik heb alleen gezegd nu even niet.
Wat ben je toch eigenwijs voor een meisje van acht.
Katharina: Negen! Ik ben negen.
vader:Dat weet ik ook wel.
Ik maakte maar een grapje.
Katharina...
Katharina: Nee.
vader:Katharina Katharina...
Katharina: Nee nee nee!

Woedend over zoveel onrechtvaardigheid in haar leven begint Katharina Katharina
te stampvoeten, en nog voordat ze HELP! kan roepen zakt ze door de vloer.
Boem.
Katharina Katharina kijkt voorzichtig om zich heen.
Alles is anders.

Katharina: Hallo?
Hallo?
Is daar iemand?

Hendrik blaft.

Moeder de G.:Hendrik!
Hierrrrr!
Riep daar iemand?
Werd daar geroepen?
Ik dacht dat iemand riep
Of sliep ik?
Nee, ik sliep toch niet.
Wie is daar?
Riep daar iemand?…

Het wordt weer stil. Er hangt een grote gele bel.
Katharina Katharina belt.

Katharina: Hallo
Hallo!
Ik ben het.
Is daar iemand?

Hendrik blaft alweer.

Moeder de G.: Hendrik!
Hierrr!
Blijf zit lig af braaf.
Wees maar niet bang,
Hij doet niks.
Hij bewaakt de ganzen en de ganzen bewaken mij en ik bewaak hem.
Er kan je niks gebeuren.
Nou komt er nog wat van?
Je denkt toch niet dat wij naar jou toe komen met onze ouwe botten?
Ik ben vandaag 56.
Ik kan nauwelijks lopen, ik sta krom van de reumatiek.
Het is hier veel te vochtig. En dat wordt alleen maar erger. Voor je het weet ben je 62, als je mazzel hebt wordt je 63 en tot die tijd moet je maar zien dat je het rooit.
Let maar niet op mij hoor, ik ben een vals oud wijf geworden.
Nou vooruit. Komt er nog wat van?
Hup hup hup met die jonge benen van je.
Kijk ondertussen goed om je heen
Want het geluk ligt op de loer.
Wat zei ik? Het geluk?
Het ongeluk, bedoel ik.
Geluk is zeldzaam.
Dat zal je nog wel merken.

Katharina Katharina komt bij Moeder de Gans en Hendrik tussen de ganzen.

Moeder de G.:Dag meisje.
Heb je koorts?
Katharina: Nee.
Moeder de G.:Je staat te rillen.
Dag meisje.
Welkom in het Ganzenbord.
Katharina: Ik heet Katharina Katharina
Moeder de G.:Kijk kijk kijk de kleine Katharina

Katharina: Katharina Katharina.
Moeder de G.:Wat?
Katharina: (woedend) Katharina Katharina.
Ik heet Katharina Katharina
Ze hadden heel lang op me moeten wachten
Want ik kwam maar niet
Er ging van alles mis met mijn moeder.
Maar toen kwam ik, toch nog onverwacht.
Katharina Katharina
Dubbelblij.
Ze waren dubbelblij met mij.

Hendrik blaft weer.

Moeder de G.:Hendrik koest!
Zit lig blijf af braaf.
Kijk eens aan.
Katharina Katharina,
Ze waren dubbelblij met jou.
Wat kom je hier dan doen?
Katharina: Winnen.
Moeder de G.:Wat? Je moet wat harder praten want ik ben vandaag 56 en kennelijk word ik steeds dover, en dat kan alleen maar erger worden want voor je het weet ben je 62 en als je mazzel hebt, word je 63 en tot die tijd moet je maar zien dat je het rooit.
Katharina: IK WIL WINNEN!
Moeder de G.:Van wie?
Katharina: Van de anderen.
Moeder de G.:Welke anderen?
Katharina: Alle anderen.
Moeder de G.:Wat wil je winnen?
Snoep, geld, goud, de troostprijs, de hoofdprijs,
een reis naar de zon,
een reis naar de maan,
een zinvol bestaan,
geluk.
Katharina: Alles.
Moeder de G.:Wat?
Katharina: (woedend)
Ik wil alleen maar alles
Is dat soms teveel gevraagd?
Moeder de G.:Nee hoor.

Moeder de Gans en Hendrik krijgen de slappe lach.

Katharina: Wat is er zo grappig?
Moeder de G.:Niets.
Wat voor kleur wil je?
Katharina: Oranje.
Moeder de G.:Hendrik, is er nog oranje?
Of heeft iemand anders die al?
Hendrik?

Hendrik voert de ganzen.

Hendrik?
Hierrrr. Hou onmiddellijk op met ganzen voeren.
Dat eten ze toch niet. Hoe vaak moet ik dat nog zeggen.
Die ganzen zijn zo goed als wild. Die eten gras, dat weet iedereen.
Ik wil niet dat je ze voert. Dan gaan ze gekke dingen doen.
Hendrik hierrr!
Katharina: Waarom behandelt u Hendrik als een hond?
Moeder de G.:Wie zich gedraagt als een hond, wordt als een hond behandeld.
Katharina: Volgens mij is het net andersom.
Moeder de G.:Wat?
Katharina: Wie als een hond behandeld wordt, gaat zich als een hond gedragen.
Moeder de G.:Bijdehante tante.
Welke kleur wou je ook alweer?
Katharina: Oranje.
Moeder de G.:Hebben we niet meer.
Wel paars, blauw of rood.
Katharina: IK WIL ORANJE!
Moeder de G.:Mooi. Rood staat je goed.

Katharina Katharina wordt helemaal rood.

Zo en nu eerst een hapje eten.
Katharina: Ik wil beginnen.
Moeder de G.:Dat doen we ook. Straks.
Geduld geduld.

Katharina: Ik geef nooit op.
Moeder de G.:Natuurlijk niet.
Schuif aan.
We gaan aan tafel.

Hendrik is nog steeds met de ganzen in de weer.

Hendrik, wat heb ik nou gezegd.
Wat ben je toch stom stuk vreten.
Hij geeft ook nooit op.
Ik snap niet wat hij in die beesten ziet.
Je zou bijna denken dat hij van ze houdt.
Vooruit, dek de tafel.

Hendrik dekt tergend langzaam (met zijn oude stramme botten) de tafel. Hij zet de
ganzenborden klaar.

Katharina: Wat eten we?
Moeder de G.: Ganzenleverpaté.
Katharina: Dat lust ik niet.
Moeder de G.:Dan heb je pech.
Er is niks anders.
Zolang wij de ganzen niet voeren, voeren de ganzen ons.

Moeder de Gans eet, Katharina Katharina eet niet.

Moeder de G.: Als je je bord niet leegeet, kun je ook niet gooien.
Katharina: Wat gooien?
Moeder de G.:Allemachtig waar kom jij vandaan?
Lees haar de regels voor.
De regels van het spel.
Katharina: Die ken ik wel.
Moeder de G:Die ken je niet.
Katharina: Die ken ik wel.
Moeder de G.:Die ken je niet.
Katharina: Wel!
Moeder de G.:Wat is ze eigenwijs hè.

Moeder de Gans klapt in haar handen. Het koor leest de spelregels voor.

Koor:De spelers gooien om de beurt met de dobbelstenen. Wie hierbij het hoogste aantal ogen gooit mag de eerste worp doen, waarna hij zijn pion evenveel vakjes vooruit zet als hij ogen heeft gegooid. De onderstaande spelregels…
Katharina: Onderstaande?
Moeder de G.:Sssssst. Anders beginnen ze weer helemaal opnieuw.
Koor:De onderstaande spelregels moeten goed in acht genomen worden.
Wie bij de eerste worp 4 en 5 gooit, moet ineens doorgaan naar nr. 53.
Wie bij de eerste worp 6 en 3 gooit, gaat ineens door naar nr. 26.
Als je op één van de onderstaande vakjes…
Katharina: Onderstaande?
Koor:Als je op één van de onderstaande vakjes komt, raadpleeg je de spelregels.
Katharina: Waar zijn die vakjes?
Koor:Nr. 6 –de Brug. Ga verder naar 12.
Nr. 19 – de Herberg. Sla één beurt over.
Nr. 13 – de Put. Rustig afwachten, totdat men er door één van de medespelers wordt uitgehaald.
Nr. 42 – de Doornstruik. Terug naar 37.
Nr. 52…