Een eigentijdse en eigenwijze versie van het overbekende sprookje. Petemoei mag dan kunnen toveren maar ze verlangt van Assepoes dat die er zelf ook wat voor doet voordat ze uiteindelijk nog lang en gelukkig mag leven met haar prins. Een ritmisch, humoristisch en lichtironisch stuk voor jong en oud over het geloven in en najagen van je dromen.

In de ouverture zien we Assepoes met haar vader, die depressief is. Het enige wat hij wil is chocolade en brood eten. Hij zit de hele dag in zijn makkelijke stoel met zijn pyjama aan. Dan verschijnt de petemoei, de vrouw met de magische krachten. Ze moedigt de vader aan om te gaan zoeken naar een nieuwe vrouw met kinderen. Vader valt pardoes in de armen van een weduwe die toevallig langskomt met haar twee dochters Imelda en Griselda. De stiefzusjes maken het leven van Assepoes tot een hel. Vanaf dit moment volgt het stuk het plot zoals dat uit het sprookje bekend is, maar het wordt benaderd vanuit verschillende nieuwe invalshoeken: Assepoes is geen meelijwekkende sprookjesfiguur, maar een moderne meid die zichzelf beschermt door te dromen over een prins die haar zal meenemen. Geen dagdromen, maar dromen vol kracht. Ze weet dat op een dag alles goed zal komen. Als op een dag een lakei verschijnt (en prompt verliefd wordt op Imelda) weet ze dat haar dag gekomen is. De lakei brengt een uitnodiging voor een bal. Geholpen door de petemoei gaat Assepoes ernaartoe. Net zoals in het sprookje vergeet ze de tijd en rent het paleis uit voordat ze de prins heeft laten weten wie ze is en waar ze woont. De prins is wanhopig, maar gelukkig krijgt hij hulp van de verdwaasde lakei die de prins aanmoedigt om zijn hart te volgen en het meisje van zijn dromen te vinden met behulp van een glazen muiltje. En zo komt alles goed. Assepoes trouwt met de prins en geeft haar stiefmoeder en stiefzusjes genoeg geld om in een ander paleis te wonen. Imelda besluit echter om haar eigen hart te volgen en achtervolgt de verliefde lakei, die vertrokken is naar Zanzibar.

Een toneelstuk met liedjes voor publiek vanaf 6 jaar
Personages
Assepoes
de vader van Assepoes
petemoei
stiefmoeder
Imelda en
Griselda (de twee stiefzusjes)
een lakei
man (die achtereenvolgens kapper, schoenmaker, hoedenmaker, tasjes- en jasjesverkoper en parfumier is)
de koetsier
de prins
de koningin
De rollen van petemoei, stiefmoeder en koningin zijn geschreven als dubbelrollen voor één actrice, zoals ook alle mannenrollen geschreven zijn als dubbelrollen voor één acteur.
Dit niet zozeer om inhoudelijke redenen als wel om praktische: het destijds beschikbare aantal acteurs.
Het stuk kan natuurlijk, indien gewenst, met meer acteurs gespeeld worden.

Assepoes:Papa, ik heb gedroomd vannacht.
vader:Dat is heel erg mooi kindje.
Assepoes:Ik heb gedroomd dat ik iemand anders was.
Van buiten was ik nog hetzelfde, maar van binnen was ik iemand anders.
Snap je dat?
vader:Nee.
Assepoes:Ik was heel erg mooi van binnen.
Ik kon zweven in de ruimte.
Ik kon dansen op een vloer van ijs.
Ik had geen gewichten aan mijn voeten.
En iedereen die ik tegenkwam riep: O wat mooi!
Ze waren blij.
Ze waren blij dat ik zo mooi kon dansen.
Dus ik danste en ik zong en ik was gelukkig.
En de mensen werden blij.
Zo'n soort meisje was ik in mijn droom.

De vader begint te huilen

Assepoes:Blijf je vandaag weer de hele dag in je pyjama?
vader:Ja.
Assepoes:Gaan we niet naar buiten?
vader:Nee.
Assepoes:Zullen we een spelletje doen?
vader:Nee.
Assepoes:Wil je eerst wat eten?
vader:Ja.
Assepoes:Wat?
vader:Chocola.
Assepoes:Je eet alleen maar chocola
vader:Met brood.
Assepoes:Brood en chocola.
vader:En limonade.
Assepoes:Brood en chocola en limonade, daar kun je niet van leven.
vader:Ik leef toch.
Kijk, ik leef toch kindje.
Assepoes:Het is niet goed.
Je krijgt een mandarijntje.
En daarna gaan we iets leuks doen

De vader begint nog harder te huilen.

Lied
vader:Hou op met zeuren kleine meid
We gaan geen leuke dingen doen.
We gaan niet naar het strand
Niet naar de dierentuin
We gaan geen eendjes voeren
Vandaag en morgen niet
En overmorgen niet
En overovermorgen niet
Hou op met zeuren kleine meid
Je vader heeft verdriet

Assepoes:Wat wil je dan.
vader:Ik wil alleen maar zoenen met je moeder.


Luister kindje.
Laat mij van je moeder spreken.
En van de liefde want dat is hetzelfde.
Je moeder en ik, wij waren altijd samen.
En ook als we niet samen waren, wist ik dat ze bij me was.
Als ik haar vast hield, werd ik warm van binnen.
Dan kreeg ik blosjes op mijn wangen. Dan zag ik enkel nog hoe goed de wereld was, begrijp je?
Dat is wat je moeder deed.
En daarom wil ik zoenen met je moeder.
Zoenen zoenen zoenen met je moeder.
En anders niets. En anders niets.
Assepoes:Papa, mama is dood.
vader:Oneerlijk hè, wat is het toch oneerlijk.
En nu wil ik chocola.

Vader begint weer te huilen. Petemoei rent huilend langs. Een paar keer.

vader:Wie is dat?
Assepoes:Petemoei.
vader:Luister kindje, ik weet niet wie of wat dat is, die petemoei, maar ze komt nu wel heel erg ongelegen.
Assepoes:Vraag dan of ze weggaat.
vader:Nee, doe jij dat maar.
Assepoes:Van mij mag ze wel blijven.
Dag papa. Morgen beter.