Kritiek is een aanklacht tegen het industrieel militair complex en het huurlingenbedrijf, Aanleiding voor Kritiek was de verkoop van Nederlands legermateriaal aan totalitaire regimes. Dit behoort tot het verleden, maar er resteren voldoende landen die het nog steeds niet zo nauw nemen met hun broodheren. Kritiek gaat over oudgedienden uit de oorlogsindustrie, die zeer kleine hartjes blijken te hebben als hun vriendschap over een vrouw stukloopt. De relatie spiegelt hun keiharde opstelling tot de wereld.

Christina wordt koelbloedig vermoord. Zoals gebruikelijk bij buitenechtelijke affaires, had haar man tot op de dag van haar dood geen weet, dat zij met zijn beste zakenvriend ging. Evenmin haar voorkeur voor SM wat geen verbazing mag wekken, als men bedenkt dat beide vrienden oorlog tot hun afzetgebied rekenden. Nog tijdens haar begrafenis besluiten zij elkaar tien jaar later op de plaats van de misdaad, een hal, te ontmoeten. Christina’s ex-man, vroeger de P.R. van de Nederlandse oorlogsindustrie, is verworden tot uitschot van de samenleving en zwerft aan de zelfkant rond. Vriend, en ex-minnaar van Christina, leidt het meedogenloos bestaan van een huurling. Onthullingen, verwijten, verdachtmakingen, schermutselingen volgen elkaar in snel tempo op. Na verloop van tijd blijkt, dat achter de ware reden van samenkomst, de schuldbekentenis van moordenaar schuilgaat. Waarom hij en niet de ander? Was het toch lustmoord en.. laat het zich vergelden?

Ex:

(Tot publ) En ik was de best betaalde journalist van Nederland, zeg maar de P.R. voor militair materieel in het buitenland. De zaak met dat nucleair spul en die doorverkochte rubberkogels via de DDR naar Pretoria heeft me genekt. Het was een vrijbrief voor mijn eigen opinieblad om me in de grond te trappen. Kijk, als er nergens een oorlog viel uit te vechten, bedacht ik er wel een. ‘Zeg Generaal zo en zo, het wordt weer eens tijd dat er een tank door de straat rijdt!’ Ik geloofde in die machines, een gegarandeerd oogmerk, de winst en voor velen, wat zeg ik voor half Vlissingen werk. Onze premier kreeg de fregatten in de A-klasse, de Zeeleeuw en Walrus door mij op een dienblaadje bij de thee geserveerd. Er waren techneuten en handwerklieden, goeie handwerklieden die snakten naar een baan; om de dooie dood dacht ik, dan treft je toch geen blaam! Aten niet duizenden van het brood verworden uit een monsterlijk product? Zij vroegen zich ook niet af, hoeveel zijn er vandaag op de draaibank uit elkaar gerukt. Okay, ik wist het te verkopen; okay, kijk daar getwist, daar brand, het is opgelet. Met een geweer in de hand wordt ieders woord wet!
(Tot Mn.) Weet je, je was niet eens haar zijdeur.

Mn:

Wat weet jij er eigenlijk van?
(Tot publ) Ik had vroeger een eenvoudige baan als assistent externe betrekkingen bij Muiden BV. Met explosieven onder de klanten komen, etentjes voor de pers organiseren. Ik mocht vooral graag met Oostenrijkers zaken doen. Daar viel altijd wel wat met neo’s te ritselen. Naar Chili, Paraquay, Oeganda, zelfs vanuit België weer terug naar België.

Ex:

(Tot publ) Toen ik eenmaal uit deze business was, gaf ik er natuurlijk verschrikkelijk op af. Ach nee, niet van die pacifistische gemeenplaatsen zoals, er steekt geen greintje leven in een mens die geen fluit om een ander geeft, nee, ik was gewoon opgelucht; opgelucht niet meer in wapenarsenalen te hoeven denken, eh...hoe heet het ook alweer, als er teveel zijn gedood, eh...

Mn:

Overkill.

Ex:

Oh ja overkill in statistieken op te delen. Goed, ik was mijn baan kwijt, maar ik was niet van plan het boetekleed om te doen, mijn intelligentie liet dat niet toe. Dus ik naar de fabrikant van de rubberkogels en zeg: door jou sta ik op straat, zorg maar dat ik iets anders krijg! Zo kwam ik in de Rubberen Robby’s, zweepslagen met zelfontspanners en fantasiecondooms terecht. Een ware Umwertung weet je, van War naar make love en niet onverdienstelijk want aids zat behoorlijk in de lift. Behalve dat ik in deze tijd diepreligieuze gevoelens begon te krijgen, had ik wat huwelijksstrubbelingen met Christina. Natuurlijk, ik was een tijd uit de running geweest. Teevee stuk, auto stuk, dak lek, alles ging stuk. Het liep dus weleens wat hoog op. Christina miste de party’s, de egards, de stranden van Capetown, El Salva en...nou ja, tot ze door een of andere gek...hier...nota bene in een bondageoutfit van de zaak, gebrandmerkt en gewurgd werd gevonden. Moet je je voorstellen, dankzij het leed van andere mensen had ik twee carrières kunnen opbouwen en was er steeds weer bovenop gekomen, maar dit! Het ontnam me de lust tot leven. Ja, zelfs het recht om te leven.
(Tot mn) Jezus, wat zit je me stom aan te gapen. Denk je dat ik je niet door heb.