Twee broers, Kruk en Guichel, bevinden zich al 70 jaar op dezelfde plek. Hun dode moeder bindt hen aan die plek en daarom willen of durven ze er niet weg. Elke dag opnieuw proberen ze samen de eenzaamheid te verdrijven.

Het stuk beschrijft een dag uit het leven van Kruk en Guichel. Twee broers die, naar zij zeggen, al 70 jaar op dezelfde plek wonen. Toen ze daar kwamen leefde hun moeder nog. En nu? Guichel vindt dat mama dood is, Kruk vindt van niet. De gedacht dat hun moeder nog leeft bindt hen aan deze plek. Elke dag opnieuw proberen ze tot een gelukkig einde te brengen ondanks hun voortdurende gekibbel. Elke dag is een aaneenschakeling van rare, klowneske en aangrijpende momenten, want ze kunnen elkaar wel bezighouden; dat is duidelijk. Soms halen ze daarmee de avond. Soms niet. Godzijdank is er morgen weer een dag.

SCENE 1: GEEN MUZIEK


HET TONEEL IS DONKER EN STIL.
DE TWEE STEMMEN KOMEN VERSTERKT OVER DE BOXEN.
Kruk: Guichel?
Guichel liefje, ben je wakker?
Guichel: Mmmmmmmm?
Kruk: Guichel lieverd we moeten eruit.
De dag staat voor de deur.
Guichel: Hoe laat is het?
We blijven nog even liggen.
Lekker. Hè Kruk?
Kruk: Wat?
Woeps

GEGIECHEL
Niet doen. Blijf van me af. NIET DOEN!
Guichel: Zachtjes.
Kruk: Welke dag is het vandaag?
Guichel: De jouwe
Kruk: Of de mijne?
Guichel: De jouwe.
Kruk: Alweer?
Guichel: We zitten hier
Kruk: Al heel lang
Guichel: Al bijna zeventig jaar.
Kruk: En we kunnen wel weg.
Guichel: Maar we durven niet.
Kruk: We durven wel, maar we willen niet.
Guichel: Nee, we durven niet.
Kruk: Ik wil niet, maar ik durf wel.
Guichel: Ik wil wel durven.
Kruk: We kunnen niet.
Guichel: Dus we blijven.
Kruk: We blijven
Guichel: Met zijn tweetjes.
Kruk: Drietjes.
Guichel: Tweetjes.
Kruk: Drietjes. Mama hoort er ook bij.
Guichel: Kruk, mama is dood.
Kruk: Dat zeg jij.
Guichel: Ze is al vijftig jaar dood Kruk.


SCENE 2: OUVERTURE

DE MUZIEK WORDT METEEN NA DE VORIGE ZIN INGEZET.
DE VOLGENDE TEKSTEN WORDEN OP DE MUZIEK GESPROKEN.
Kruk: Mijn moeder is een wolk
Mijn vader was de zee
En wat zijn wij?
PAUZE
Mijn moeder is een wolk
Mijn vader was de zee
En wat zijn wij?
PAUZE
Mijn moeder is een wolk
Mijn vader was de zee
En wat zijn wij?
Wij zijn broers
PAUZE

Guichel: Broers?
En verder?
PAUZE
Kruk: Gelukkig.
We zijn gelukkige broers.
CLIMAX MUZIEK
SCENE 3: PIANO BRIDGE
DE VOLGENDE TEKSTEN WORDEN OP DE MUZIEK GESPROKEN.
Guichel: Dat wordt weer een lange dag Kruk.
Een hele lange dag.
Jouw dag, jouw schuld, Kruk.
Kruk: Ja.
Guichel: Gelukkige broers.
Dat redden we nooit vandaag.
Niet met zijn tweeën.
Verzin iets leuks.
Kruk: Ja.