Een voorstelling over de absurde uren en dagen na een overlijden.

Een voorstelling over de absurde uren en dagen na een overlijden.
Over de chaos en de potsierlijkheden die de nabestaanden met elkaar beleven.
Over de intense overgevoeligheid en het hyperzelfbewustzijn dat toeslaat.
Over de verwoede pogingen alles te begrijpen en onder controle te hebben op een moment in het leven dat zoiets nu net niet mogelijk is.

(Bron: www.keesen-co.nl)

Vera (de zus van de dode)
Broes (de man van de zus van de dode)
Awram (de partner van de dode)
Ster (iemand van vroeger)
De dode
[In de kamer waar de dode ligt. In het diepst van een doorwaakte nacht.]
Vera
Ssst
Broes
Hoezo dat?
Ik zie geen enkele reden om stil te zijn
Vera
Ssst
Ja...- nee...- ik bedoel natuurlijk niet dat je helemaal geen geluid mag maken
Maar een beetje zachter zou je wel kunnen praten
Awram
Mij maakt het niet uit
Praten jullie maar, zo hard als je wilt
Zolang ik maar niets hoef terug te zeggen
Ik ben moe
Daarnet was het nog alsof mijn zenuwen door mijn huid heen drongen – onbeschermd moesten ze alles voelen en alles deed pijn
Maar het is allemaal dichtgeklapt en nu is er enkel nog iets dofs en donkers
De zintuigen zijn moegebeukt
Vera
Ik...-
Ik kan niet naar hem kijken
Als ik zijn gezicht zie, dan is het alsof ik daar lees dat hij het er niet mee eens is, met hoe wij het allemaal doen
Ik dacht dat ik nu eindelijk bevrijd zou zijn van die kritiek
Maar nee, hoor
Daar ligt hij, superieur als het beste jongetje van de klas dat hij altijd is geweest
Mijn alles beter wetende broertje
Week van karakter, maar hard in zijn eigendunk
Awram
Vera...-
Vera
Sorry, Awram
Ik ben ook moe
Ik heb ook niet geslapen en ik ben ook iemand verloren, net als jij – nou ja, goed, anders, maar dat maakt niet uit
Ik doe mijn best om mijn verstand erbij te houden; angstvallig loop ik binnen de lijnen – en als dan toch weer het enige commentaar dat ik van hem krijg is dat ik het allemaal verkeerd doe...-
Broes
Je krijgt helemaal geen commentaar van hem, Vera – hij is dood
Vera
Niet zeggen, Broes – dat kan je niet doen...- zo’n woord...-
Ik vraag je toch net of je je een beetje in wilt houden?
Denk alsjeblieft aan Awram
Broes
Dat zeg jij?
Awram kan er heel goed tegen, volgens mij
We moeten trouwens het een en ander bespreken, want straks komt er zo iemand – een vrouw, vermoed ik, een vrouw in een donker mantelpak en met een koffertje waar ze allerlei papieren uit haalt – en die verwacht dan van ons dat wij bedacht hebben hoe we het allemaal willen
Vera
Wat begin je nu opeens over ‘wij’ en ‘ons’ ?
Zo daadkrachtig ken ik je niet
’t Past toch meer bij jou om alles aan een ander over te laten
Broes
Ik zeg niets, mag dat ook?
Awram
Ik ben in ieder geval blij dat ik hem zelf gewassen heb en aangekleed
’t Was niet gemakkelijk, maar ik heb altijd geleerd dat het zo moet
Hij ligt er goed bij, toch?
Je zou zeggen dat hij zo weer op kan staan
Vera
Heel mooi, ja
Maar die mond...-
Broes
Wist je dat jij eigenlijk net zo’n mond hebt?
Die lippen van jou kunnen soms ook zo’n verbeten streep vormen, de lijn die wordt getrokken tussen hoe het hoort en hoe het zeker niet mag
Een mond, gemaakt om uit te spreken wat de regels zijn
Dat is een trek die jullie van je moeder hebben
Vera
Mijn moeder heb jij nooit gekend
Broes
Dat gebrek lost zich vanzelf op
Iedere dag ga jij meer op haar lijken – als ik tenminste af mag gaan op wat je me vroeger allemaal over haar hebt verteld
Onstuitbaar komt ze dichterbij, als een schaduw die ons inhaalt
Op een dag zal het me duidelijk worden dat ik niet met mijn vrouw getrouwd ben maar met mijn schoonmoeder – maar dat besef zal te laat komen om er nog iets aan te kunnen veranderen
Vera
Dingen veranderen, dat is nooit jouw grootste kracht geweest
Broes
Getrouwd ben ik, met het grootste gelijk van de wereld
Getrouwd met een grauwkartonnen zondagsschoolmoraal
Getrouwd met een wagonlading aan taboes en onbespreekbaarheden
Vera
Hoe meer wij onbesproken laten, hoe beter het voor ons allebei is, Broes
In vrede langs elkaar heen leven – met geen hoger doel dan het vermijden van botsingen
Dat is onze versie van geluk
Broes
Kom nou maar – dit is niet goed – dit willen we helemaal niet
Laat me je schouders warm wrijven – ik kan van hier af zien hoeveel spanning er zit, in die botten van je
Vera
Hè, hè...- Ik dacht dat het nooit zou komen
Hier heb ik behoefte aan
Broes
’t Is toch niet nodig, dat je zo doet?
Vera
Ik...-
Ik weet het niet
Ik heb soms geen macht over wie ik ben, over wat ik denk, over hoe ik me gedraag...-
Awram
Ik ben moe, mag ik het nog een keer zeggen?
Ik kan trouwens niets bedenken over wat jij zei, Broes – over wat we dan moeten beslissen over...-
Over hoe we het willen
Dat soort dingen, dat regelde hij altijd
Broes
Hij was de man
Awram
Als jij nog altijd denkt in dat soort rolverdelingen, dan ben je echt niet te helpen
Hij was een man en ik ben ook een man, ja?
Wat je daar verder van vindt, dat moet je helemaal zelf weten, als we er nu maar niet over hoeven te discussiëren
Vera
Laat hem maar
Broes heeft nu eenmaal iets ongelikts
Broes
Ik maakte alleen maar een...-
Een...-
Vera
Een grapje? Wilde je dat zeggen? En daar is dit het moment voor, volgens jou?
Awram
Vinden jullie het goed als ik het raam open zet?
Ik heb het benauwd, alsof het vijftig graden is hier binnen
Er moet snel zo’n ding komen, zo’n hoe heet dat, een motor om hem koel te houden
Vera
Als jij nu eens een paar dingen opschreef, Broes
Dat is belangrijk
Een tekst voor op de kaart
Je wilt toch wel kaarten versturen, Awram?
Broes
Ik ben zeker de enige die niet moe is
Vera
Je kunt het toch wel voor hem doen?
Broes
Voor hem?
Hij zou er raar van opkijken – hij en ik hebben nooit iets voor elkaar gedaan toen hij nog leefde
We zweefden ergens aan de rand van elkaars gezichtsveld en daar waren we allebei tevreden mee
Awram
Toch had hij het wel eens over je
Broes
O, ja?

Awram
Nou, ja – soms
Als je wel eens op de TV te zien was, in een serie of zoiets
Broes
In zoveel series zit ik niet
Vera
Nee – ook dat is minder geworden
Zelfs op de wrakkige plank van het teledrama weet jij je niet drijvende te houden
Broes
Jammer is dat, hè - ook voor jou
Want jij hebt je in al je wanhoop aan mij vastgeklampt – dus als er verdronken wordt, dan gaan we samen
Awram
Zijn jullie altijd zo?