In het belegerde Leiden bloeit iets moois tussen Zwaantje en Joest, maar Zwaan draagt een geheim met zich mee; voor het beleg had ze een relatie met een van de Spaanse soldaten die nu voor de stad liggen. Ze deelt dat alleen met haar vriendin Eefgen, maar de honger maakt dat Eefgen haar verraadt. Dan moet Joest kiezen, in de nek gehijgd door zijn ex-vriendin Lysbeth, een papiste die haar eigen paard heeft moeten opeten. Intussen woedt op politiek niveau de strijd tussen degenen die willen volhouden tot het bittere eind en degenen (waaronder de papisten) die de stad willen overgeven aan Alva. De sluwe Van Hout weet met een geënsceneerde inval de gemoederen te bespelen; waarbij Joest en Zwaantje rollen spelen die pijnlijk de werkelijkheid spiegelen. De twee vrienden Gerrits en Duprie dreigen hun gezette buurman Antonissen te verraden als diens vrouw maar telkens niet naar buiten komt, en kleermaker Fop zien we langzaam gek worden van de honger.

ZWAANTJE  Hee, daar zat ìk.
JOEST  blijft zitten  Ga maar zitten.
ZWAANTJE  Ja, dag. loopt weg
JOEST  Okee. staat op  Hij is vrij! Ga dan zitten! Hee, loop nou niet weg met die benen van je!
ZWAANTJE  Met die wat?
JOEST  Je hoorde me wel. Ga maar zitten. Ik was dat even vergeten, vrouwen, het zwakke geslacht, kunnen niet zo lang staan, krijgen ze spataderen van.
ZWAANTJE  Val dood. Joest valt neer  Dat was heel slecht gespeeld.
JOEST  Wil jij me dan, hoe heet dat, regisseren?
ZWAANTJE  Ik ben daar gek. Je hebt helemaal geen talent. Daar ga ik mijn tijd niet aan verdoen.
JOEST  Auw. Heb jij wel talent dan?
ZWAANTJE  Ik word beroemd. Moet je opletten. Straks zitten er tweehonderd mensen voor me te klappen. En dat elke avond. Sukkel.